Mój "stos hańby", czyli lista nieprzeczytanych książek, które mam na półkach, jest z miesiąca na miesiąc coraz dłuższa, co jednocześnie jest fajne, bo książek nigdy za dużo, ale też mam trochę wyrzuty, że tak mało recenzji pojawia się na blogu oraz na instagramie. Z pomocą przyszedł mój chłopak, który ostatnio założył profil na instagramie - @onohistorii gdzie przekazuje m.in. ciekawostki historyczne. Znajdziecie tam też recenzje książek. Te, które mam na półce postanowiłam udostępnić też u siebie. No więcej odsyłam Was do Tomka, a teraz o 6 ciekawych tytułach! 

 "NADZWYCZAJNI" Marcin Wyrwał, Małgorzata Żmudka Gdybym miał opisać tę książkę jednym słowem, zapewne użyłbym określenia "wstrząsająca". Poziom niekompetencji, braku odpowiedzialności, a także głupoty ludzi, którzy z założenia mieli być tymi, którzy będą chronić społeczeństwo przed zagrożeniami takimi chociażby jak koronawirus jest aż frustrująca. Jak się okazuje wszystko jest ważniejsze od zdrowia ludzi. Pieniądze, pozycja, reputacja... ale książka ta to także opowieść o tej lepszej stronie covidowego świata. O tych którzy nie bali się zaryzykować, by nieść pomoc, a może i się bali, lecz życie innych było dla nich ważniejsze. O Adamie Burzackim i jego ludziach, którzy dzień i noc ryzykowali zdrowie, by ratować mieszkańców Domów Pomocy Społecznej walcząc nie tylko z chorobą, ale także z biurokracją i głupotą władzy. O prawniczce z Krakowa, która jako wolontariuszka harowała w DPSie w Czernichowie. A także o lekarzach pozostawionych przez szpital samym sobie i muszącym mierzyć się z sąsiedzkim ostracyzmem. Poznamy również historię strażaków, którzy sami muszą dbać o swoje wyposażenie i to takie najbardziej podstawowe. "Nadzwyczajni" to pozycja obowiązkowa dla każdego kto twierdzi, że pandemia to oszustwo, że medycy przesadzają, że wszystko to spisek. 6/10

"ŁOWCA NASTOLATEK"  Mikołaj Podolski

Ta sprawa wstrząsnęła nie tylko Trójmiastem, ale całą Polską. Zatoka Sztuki, miejsce przyciągające do Sopotu największych celebrytów naszego kraju, okazała się przykrywką dla gwałtów, prostytucji i sutenerstwa za którymi stali Krystian W. i Marcin T.. Mikołaj Podolski w swoim dziennikarskim śledztwie, które trwało kilka lat, doprowadził do obnażenia ich przestępstw. Książka "Łowca nastolatek" opisuje nie tylko całą sprawę, ale i drogę (krzyżową), jaką musiał pokonać autor, by zdemaskować "Krystka". Znajdziemy w niej rozmowy z ofiarami, historię samobójstwa Anaid od której zaczęło się całe śledztwo. Poznamy także specyfikę działania organów ścigania, które nie zawsze były pomocne oraz celebrytów, którzy mimo ciążących dowodów popierali działalność Marcina T. Autor zahacza również o wątek I. Wieczorek oraz oskarżonego o gwałt Jarosława Bieniuka. Nie raz nawet nie zdajemy sobie sprawy, że zło w najczystszej postaci, czai się obok nas, być może w mężczyźnie, który właśnie nas mija. Dlatego tym bardziej docenić trzeba, że są dziennikarze, którzy są w stanie tak wiele poświęcić, by dociec prawdy. 6/10

"BANKSTERZY" Adam Guz

Zdaję sobie sprawę, że książka ta nie jest książką historyczną, jednak sama problematyka w niej poruszona już niedługo zapewne będzie częścią historii podobną do Wielkiego Kryzysu. Jak to możliwe, że nasze państwo dopuściło do sytuacji, w której 800 tysięcy rodzin zadłużyło się w kredytach walutowych, które są tak bardzo ryzykowne? I jak to się stało, że kiedy świat finansjery zrobił wielkie "bum", ludzie Ci nie tylko zostali sami z długami kilkukrotnie większymi, niż te, które rzeczywiście zaciągnęli, ale jeszcze zostali nazwani cwaniakami i spekulantami? Można zrozumieć, że nikt się tego nie mógł spodziewać, ale kiedy już "mleko się rozlało" to państwo powinno pomóc, a nie podawać łopatę do wykopania grobu dla siebie i reszty rodziny.
Adam Guz posiada ważną umiejętność dla pisarza, tj. bardzo płynnie prowadzi narrację, dzięki czemu książkę czyta się na jednym oddechu. I choć może zakończenie nie do końca do mnie przemówiło, bo liczyłem na odrobinę bardziej rozbudowane aspekty życia głównych bohaterów, to jednak warto po tę książkę sięgnąć. Oparta na fikcji literackiej, jednak pokazuje jak to mogło (i pewnie po części było) być naprawdę z tymi frankami. Bo gdzie tłumy tracą, tam bogacą się jednostki. 5.5/10

"MAŁA NORYMBERGA" Agnieszka Dobkiewicz


Gross - Rossen - piękna nazwa miejsca o którym zapomniał Bóg... A. Dobkiewicz poświęca się historycznemu śledztwu i przedstawia nam historię kilku procesów zbrodniarzy z obozu Gross - Rossen, które toczyły się tuż po wojnie w Świdnicy. Na ławie oskarżonych zasiadają SS - mani oraz kapo konzetrationlager. Czy spotkała ich zasłużona kara? Czy w ogóle za to czemu byli winni mogli otrzymać adekwatną karę? Oprócz tych pytań pojawia się inne, dużo bardziej zastanawiające. Czy to możliwe, że przed świdnickim sądem stanął najbardziej poszukiwany nazistowski zbrodniarz - Joseph Mengele i został uniewinniony? Dobkiewicz dokonuje imponującej kwerendy, starając się poprzeć każdą swoją teorię odpowiednim materiałem źródłowym, co jest tym trudniejsze, że właściwie cała dokumentacja obozu została zniszczona...Bo są tematy o których zapomnieć nie wolno, o których zapomnieć po prostu się nie da. Nie pozwolą na to numery na przedramieniach, zapadłe zlęknione oczy z zachowanych fotografii. 7/10

"JÓZEF PIŁSUDSKI" Maciej Gablankowski

"Myślałem już nieraz, że umierając, przeklnę Polskę. Dziś wiem, że tego nie zrobię. Lecz gdy po śmierci stanę przed Bogiem, będę Go prosił, aby nie przysyłał Polsce wielkich ludzi."
Przyznam, że jako osoba wychowana na biografii Józefa Piłsudskiego autorstwa Andrzeja Garlickiego, ciężko mi było sięgnąć po jakąkolwiek inną monografię zajmującą się życiem Marszałka. No bo co jeszcze można napisać o człowieku tak bardzo znanym, o co by nie było, Pierwszym Marszałku Polski. Jednak studia historyczne uświadomiły mi, że historię można pisać na milion sposobów i zawsze, w każdym temacie, pozostaje coś nieodkrytego. Zabierając się do lektury książki Macieja Gablankowskiego obiecywałem sobie bardzo dużo i chyba się nie zawiodłem. Zdecydowanie jest to biografia napisana w sposób charakterystyczny dla nowej szkoły historycznej, a może lepszym określeniem będzie, nowej szkoły pisarstwa historycznego. Obok historiografii mamy wyłożoną w ciekawy sposób charakterystykę psychologiczną Józefa Piłsudskiego. Człowieka walczącego z ciemiężycielami, z samym sobą, a także własnym rodakami. Cieszy obfita bibliografia, gdyż aparat naukowy w nowo powstających publikacjach historycznych jest bardzo często pomijany. Jedynym mankamentem był fakt, iż autor dość często, umyślnie bądź nieumyślnie, wybiela postać Marszałka. Bardzo mały fragment, właściwie to kilka zdań, poświęca tak ważnym tematom, jak chociażby kwestia Berezy Kartuskiej, czy zwycięstwu BBWZR  w wyborach, kiedy dochodziło do "cudów nad urną". Uderza w oczy próba upodobnienia Piłsudskiego do Napoleona Bonaparte. Jednakże biografia sama w sobie jest warta przeczytania. Może nie jest 
to kluczowa praca w studium nad życiem Marszałka, ale stanowi zapewne jego solidne uzupełnienie. 6/10



"MITY WOJNY 1920" Sławomir Koper, Tymoteusz Pawłowski

Historia nie jest czarno - biała i nie wolno nam o tym zapominać. Jestem świeżo po lekturze książki "Mity wojny 1920", której zadaniem jest obalenie wszechobecnych wśród polskiego społeczeństwa mitów dotyczących jednej z kluczowych wojen w historii naszego kraju, tj. wojny z bolszewikami z roku 1920.
Początkowo byłem do tej pozycji nastawiony dość sceptycznie, widząc, że poleca ją Piotr Zychowicz, czyli "historyk", który w wielu swoich pracach nastawia się bardziej na skandal i kontrowersje, niż rzetelną wiedzę historyczną. Jednak pozytywnie się zaskoczyłem, Koper i Pawłowski w bardzo przystępny sposób rozprawiają się z historycznymi przekłamaniami, których uczeni jesteśmy nie tylko przez media, lecz także przez szkołę. Cieszy, że autorzy nie szukają kontrowersji na siłę, próbując na wszelką siłę osuszyć Atlantydę, tylko opierają się na tym co rzeczywiście miało miejsce i są na to dowody w postaci źródeł.
Tak więc jeśli chcecie dowiedzieć się czy Armia Czerwona naprawdę była słabsza niż wojsko polskie, czy wojna na Łotwie była potrzebna, czy armia Budionnego naprawdę była tak silna, albo czy robił Piłsudski na dzień przed bitwą warszawską, odsyłam do książki. 5.5/10

W październiku na nowe półki trafiło bardzo dużo książek. Na pierwszy ogień poszły romanse, ponieważ czytałam je całe lato i zanim zacznie się listopad i przerzucę się na kryminały i literaturę literaturę faktu, chciałam zapoznać się z premierami w miłosnym wydaniu. Najnowsze książki Wydawnictwa Kobiecego łączy jedna rzecz - główne bohaterki jedno myślą, a drugie robią. Taką niekonsekwencję można dobrze ograć, albo kompletnie zepsuć nią postać. Jedne autorki poradziły sobie lepiej, drugie gorzej, ale w stosiku są dwie książki, które mogę szczerze polecić i na których kontynuację czekam.

Zacznijmy od książki, która mnie totalnie wkurzyła - żeby wytłumaczyć dlaczego, uderzę w spoilery. Jeśli jestem na coś uczulona, to na romatyzowanie zdrady. Zamiast "W butach Valerii" tytuł powinien brzmieć "W łóżku Valerii", ponieważ to o tym główna bohaterka myślała najczęściej. Nie ma nic złego w tym, że ta część związku jest dla niej ważna, ale jeśli przez rok nie potrafi o tym porozmawiać z mężem, a gdy tylko ma wymówkę wskakuje innemu do łóżka to sorry. Tak, gość był przystojny, była między nimi chemia, a może i zakochali się w sobie nawzajem. Autorka próbowała nam wmówić, że to co Valeria robiła z Victorem było w porządku, bo nie przespali się ze sobą na dzień dobry, ale halo! Robili wieeele innych rzeczy, na które nie ma miejsca, jeśli jedna ze stron jest mężatką. Sama posądzała męża o zdradę, przeszkadzało jej, że asystentka trzymała dłoń na ramieniu jej męża, a sama pozwalała sobie na o wiele więcej z nowym "przyjacielem". Nie, nie i jeszcze raz nie. Książka w sumie opowiada o 4 przyjaciółkach i dla tych pozostałych 3 początkowo chciałam obejrzeć serial na Netflixie, ale jak pomyślę, że miałabym tę Valerię dalej znosić, to nóż się w kieszeni otwiera. 3/10 i zapomnijmy o tym. 

Dalej jeśli "Zależna od mafii", bo na pewno nie "Zależna od rozumu i logiki". Tego tam za dużo nie było. Sama lubię motyw "Pan zły i groźni zmienia się w słodziaka pod wpływem miłości", ale na litość! Niech to ma ręce i nogi! Główna bohaterka zostaje porwana przez włoskiego mafioza (w Krakowie! 😵), szybko dowiaduje się, że ojciec walczy o życie, a brat gdzieś zniknął i gdy (co akurat jest na plus) umawia się na spłatę długu poprzez współprace i dostaje dość dużo swobody, jej jedynymi rozterkami są czy ten czy tamten mafiozo jest tym złym czy nie. Żadne "gość prawie mnie utopił, jak mam uciec" tylko "a może on ma dobre serce tylko to ukrywa". Jakby... co? Szybko się czytało i ostatecznie oceniam na 5/10, więc nie jest najgorzej, taki przeciętny romans mafijny, ale naprawdę momentami ręce opadały. Filip w swoich uczuciowych rozterkach był autentyczny, ale Julia kompletnie nie. 

"Fear Me" ma podobny problem. Główna bohaterka przez 10 lat była dręczona w szkole i poza nią przez chłopaka ze szkoły, w okolicach 18 urodzin gość jej mówi, że przez rok ma być jego niewolnicą w ramach zadośćuczynienia (w jego głowie ma to sens) i ona jest jak - okey. Grozi zabiciem najbliższych, każe odciąć się od przyjaciół, zmusza do poniżania się, oddania mu się i ogólnie jest raczej jak "nie wyjdziesz z tego żywa", a ona niby coś tam pyskuje i mówi nie, dwa zdania później jednak jest tak, a ostatecznie to... Nawet nie będę spoilerować. Jeśli weźmie się pod uwagę syndrom Sztokholmski i że Keiran naprawdę miał pokręcone dzieciństwo, albo raczej dzieckiem nigdy nie był, to historia mogłaby być realna, ale na zachowanie Lake naprawdę trzeba mocno przymknąć oczy. Dużym plusem jest to, że przez 500 stron książki praktycznie się płynie. Akcja jest wartka, nie ma przydługich monologów czy niepotrzebnych powtórzeń, ciągle coś się dzieje, co pozwala nam dobrze poznać główne postaci, ale też tło i historie poboczne. No i mamy wątek, powiedźmy, kryminalny. Chcemy poznać historię rodziny Keirana i czemu chłopak zachowuje się właśnie tak, a dzięki temu trudno oderwać się od lektury, a o to przecież chodzi. Żeby historia wciągnęła czytelnika! Mam delikatnie zastrzeżenia do korekty / redakcji, bo kilka razy wyraźnie były literówki i zamiany imion. Ktoś rozmawiał z X i nagle nazywał go Y, a potem znowu X 🙈 Poza tym książka skończyła się w taki sposób, że czekam na kontynuację z niecierpliwością. Myślę, że dla fanek mrocznych romansów / młodzieżówek będzie akurat. Takie mocne 6/10.

Last but not least - "Racer". Jak mnie ta książka wciągnęła! Kiedyś czytałam już jakąś książkę Katy Evans, ale wtedy nie bardzo polubiłyśmy się z autorką, więc do tej historii byłam trochę sceptycznie nastawiona, ale postanowiłam spróbować i to była świetna decyzja. Uwielbiam motyw wyścigów samochodowych, a tu mamy Formułę 1 i wyścigi uliczne. Dobrze opisane, osadzone w czasie i miejscu, a nie zrobione po łebkach, że nie wiemy czy akcja trwa tydzień, miesiąc czy pół roku. Jest klimat rywalizacji, wyzwania. Czytelnik podróżuje razem z członkami zespołu po całym świecie i kibicuje Racerowi nie tylko w wyścigach, ale też zdobyciu serca Lany. Dobrze, brzmi trochę banalnie, ale mamy tu też kilka ważnych tematów. Autorka podjęła się stworzenia bohatera z chorobą afektywną dwubiegunową i opisania z czym muszą mierzyć się jego bliscy. Właśnie takie romanse lubię najbardziej - dobrze napisane, przemyślane, wnoszące jakąś wiedzę nawet w lekką treść. Mocne 8/10 i czekam na kolejne książki Evans 😁

Bastuba