'Baronówna. Na tropie Wandy Kronenberg - najgroźniejszej polskiej agentki. Śledztwo dziennikarskie' Michał Wójcik

" Oto powstaniec przed śmiercią chciał zostawić relację z kanałów i rodzina złożyła się na drug. Zamawiam. Oto sanitariuszka, którą wnuczka namówiła do spisania przeżyć w zbombardowanym szpitalu. Zamawiam. Oto kompletny świr, historyk, doktor wielokrotnie habilitowany, wgryza się w niuanse powstańczego sprzętu, analizuje kalibry, osiągi i numery seryjne broni. Przyda się."

"Baronówna" nie jest tylko próbą przywrócenia do życia bardzo inteligentnej, polskiej pani szpieg. Ukazała inny obraz Warszawy, czy też całej Polski, w czasie II WŚ oraz początku Powstania Warszawskiego. Mimo, że przeczytanie jej zajęło mi dużo czasu, bo wymagała skupienia i koncentracji przy przywoływanych datach czy nazwiskach, cieszę się, że trafiła w moje ręce. Czasem wzbraniam się przed czytaniem książek z historią w tle, bo bywa że na studiach mam jej dość (#smutnealeprawdziwe), jednak tu narracja, umiejętne poprowadzenie fabuły, a przede wszystkim ciekawa główna postać, zaczarowały mnie całkowicie #spoiler Może nie jest to opowieść z happy end'em, ma gorzki posmak, jednak czuje, że tego nam na wydawniczym rynku brakowało.

" Wandzia już wie co chce w życiu robić. Chce być jak Rena! Chce być bohaterką. Chce spiskować i walczyć. Chce gonić i uciekać. Chce rzucać bomby, aby wyzwalać i wygrywać. Ale nie sama. Chce to robić ze swoim ukochanym, wzorem polskiego patrioty: szlachcicem, katolikiem, bojownikiem. Co z tego, że trwa pokój, a Polska jest niepodległa. Przecież taka nuda nie będzie trwać wiecznie."

Młoda Wanda Kronenberg wychowywała się w dobrym, polskim domu, choć miała korzenie żydowskie. Od zawsze czuła, że nie wykorzystuje wszystkich swoich możliwości, będąc tylko siostrą swego brata. Gdy nadeszła do Warszawy wojna, słuch o Wandzie zaginął. Brat udał się na front, ojca aresztowano, a matka ledwo uszła z życiem, gdy bombardowania dopadły ich majątek. I tu zaczęła się przygoda, której skutków nikt nie mógł przewidzieć. Jeszcze nie pełnoletnia, bystra, uparta, postrzegana jako ta, która zawsze idzie swoją drogą, Wanda. Kronenberżanka. Tajna agentka w pięciu różnych służbach, zawsze potrafiąca wyjść cało z opresji. Dała się kochać, można ją było nienawidzić. O co naprawdę walczyła?

"Jedynie śmierć może usprawiedliwić niedotrzymanie słowa honoru. I to jest honorowe wyjście."

Czytałam 'Baronównę' wolno i uważnie. Nie jest to lektura, przy której można swobodnie rozpraszać uwagę. Zbyt dużo dat, nazwisk, miejsc. Wszystko dobrze wyjaśnione i opisane, a jednak wymagające skupienia. Poświęcony czas (w tym kilka godzin w maratonie czytelniczym zorganizowanym przez @come,book ) pozwolił mi lepiej zrozumieć jak tak skomplikowaną postać, jaką była Wanda, widział autor. Czy mamy do czynienia z biografią? Zdecydowanie nie. Tak jak zapowiedział tytuł, jest to z pewnością śledztwo dziennikarskie. Napisana w sposób niezwykle wciągający, czasami sfabularyzowana historia pozwala nam dostrzec człowieka z krwi i kości. Dodatkowo wspomniani są Rudy, Alek i Zośka, znane w kulturze postacie m.in 'Kamieni na szaniec'. Ten zabieg ponownie uzmysławia, że Wanda żyła naprawdę, co wzmacnia wszystkie zawarte między stronami emocje. 

"W przypadku odważnego i ostrego postawienia się przez Polaka - Niemiec nie atakuje."

Mała / słaba promocja książek historycznych, bądź z tym związanych, pokazuje, że nie mamy w narodzie głodu poznania własnych dziejów. Żywię głęboką nadzieję, że może dzięki takim tytułom. łatwiej będzie zrozumieć, że można opowiadać historię także w sposób ciekawy i porywający. Wanda mogła mieć moc przyciągania, ale to Michał Wójcik stanął na wysokości zadania. Czyta się przegenialnie. I ten dreszczyk emocji! :)

" Oto dziś dzień krwi i chwały

Oby dzień wskrzeszenia był

W tęczę Franków Orzeł Biały 

Patrząc lot swój w niebo wzbił

A nadzieją podniecany

Woła nas z górnych stron:

Powstań Polsko, skrusz kajdany

Dziś Twój triumf albo zgon!"

Bastuba

"Pocałowaniem wczepiłem w duszę
Jad, co was będzie pożerać, 

Pójdźcie i patrzcie na me katusze:

Wy tak musicie umierać!"