'Cuda za rogiem' Keigo Higashino

"Nie warto polecać na kimkolwiek poza samym sobą. A już na pewno nie na osobie z przeszłości... Nic dobrego z tego nie wyniknie."

Lubię mądre książki. Lubię książki z pomysłem. Lubię odważnych autorów. Lubię połączenia różnych gatunków. Lubię odrobinę magii w powieściach obyczajowych. Lubię po lekturze mieć uśmiech na ustach i chcieć przytulić książkę do serca. Lubię "Cuda za rogiem" Keigo Higashino. 

"Ludzie boją się odpowiedzialności za własne słowa."

W sklepie wielobranżowym Namiya działał kiedyś niecodzienny kącik porad. Jego właściciel początkowo odpowiadał w żartobliwy sposób dzieciakom z podwórka, które w ten sposób zabijały czas, aż ktoś postanowił poprosić o poradę w ważnej sprawie. Tak powstał pomysł, by swoje listy wrzucać za okienną roletę, a odpowiedzi szukać w skrzynce na mleko znajdującej się za sklepem. Starszy Pan latami zajmował się tym niby hobby, nie przejmując się tym, że główny biznes podupada, tak samo jak jego zdrowie. Zbiegiem dziwnych okoliczności do tego właśnie sklepu trafia szajka drobnych złodziei, którzy ukrywając się przez policją są świadkami jak zza rolety wpada do sklepu list. Ktoś prosi w nim o radę, a odpowiedź może zaważyć na czyimś życiu.

" - Jest jedna rzecz, którą zrozumiałem, czytając o problemach przez te wszystkie lata. Często pytający już ma odpowiedź. Chce się tylko upewnić, że myśli właściwie. Dlatego zdarza się, że ktoś po przeczytaniu mojej odpowiedzi jeszcze raz wrzuca ten sam list. Pewnie się spodziewa, że tym razem napiszę to, czego on oczekuje.
 - Ale sobie utrudniasz życie. - Pomagam ludziom. Moje życie ma teraz sens właśnie dlatego, że nie jest łatwe."

Konwencja powieści Higashino z miejsca skradła moje serce. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a jedno życie miesza się z drugim. Żyjąc w ciągłym pędzie nie zdajemy sobie sprawy, że nasz mały świat budują tak samo nasze decyzje, jak i wybory naszych bliskich, czy czasem nawet obcych nam ludzi. Losy każdego człowieka przeplatają się ze sobą i czasem jedna sekunda może zmienić wszystko. Czytając tę książkę miałam wrażenie, że jest to jakaś wariacja historii z "To właśnie miłość" z Alanem Rickmanem czy Hugh Grantem, choć nie ma ona z romansem nic wspólnego. Jest to raczej opowieść o tym, że każdy czasem nie wie jaką drogą podążyć i czy zaufanie własnemu sercu będzie dobrym wyborem. Czy stawianie na czyjeś szczęście ponad nasze to zawsze altruizm, nigdy tchórzostwo? Wiele różnych przypadków, a nie ma jednego sprawdzonego klucza działań.  Nasi bohaterowie tak jak i my, będą musieli się sparzyć, uczyć, szukać. Czasem błądzić i cierpieć. Tu prawdziwość będzie bić po oczach. Uwielbiam sięgać bo japońskich autorów, bo mam poczucie, że przez ich książki przemawia jakaś prawda, jakieś doświadczenie życiowe, które między dobrym piórem i przemyślaną fabułą zmusi czytelnika do refleksji w sposób nie inwazyjny, a odpowiedz nie będzie podana gładko na talerzu. A o to chodzi w czytaniu. To jest to piękno, o którym tyle się mówi. Nie musi być patetycznie, czasem wystarczy, że będzie ciepło. Że się człowiek wzruszy. Że otworzy serce. Nawet, jeśli ktoś je później złamie. 

" - Za dużo myślisz. Bez względu na to, co radziłeś, każdy ostatecznie decydował sam."

Dobrze jest wiedzieć, że każdy człowiek czasem chciałby móc oddać komuś ster i nie musieć się martwić o swoje wybory. O swoje życie. I choć perspektywa posiadania za rogiem sklepiku pana Namiya jest kusząca - to my jesteśmy sobie najlepszym doradcą. Ta książka będzie idealna na wydłużające się już wieczory i do pysznej herbaty z cytryną. Rozgrzeje serce i podeprze na duchu. Będzie jak cichy głos, który podpowie, że serce czasem musi ustąpić rozumowi, choć i temu zdarza się mylić. Błądzenie jest normalne, jeśli tylko znajdziemy w sobie odwagę, żeby te błędy naprawiać. 

"Pomyślał, że być może właśnie tak dochodzi do rozstania. Nie ma jednego jasnego powodu. Gdzieś w sercu następuje pęknięcie, a potem wymyśla się różne wymówki, nagina fakty."

Bastuba